4. ayına girdiğinden beri Barbaros' u kucağımızda oturtuyoruz. Eline de çok sevdiği oyuncağını aldı mı bir süre sabit tutmayı başarıyoruz, hoşumuza da gidiyor. Büyüdüğünün bir işareti sayılıyor ya ondan sanırım.
Son zamanlarda artık kucağımız hariç yüzeylerde de oturması için de çaba sarf etmeye başladık. Bir uzmandan edindiğim bilgi gereğince bebek ancak hazır olduğu zaman uzun süre otururmuş oturtmaya çalıştığımız mekanda. O yüzden ben de pek zorlamıyorum açıkçası. Bugün beşiğinin köşesine yerleştirdim onu yine keyfi yerindeyken. Çok sevindi, gülücükler saçtı, Sonra da dengesini kaybedip yuvarlandı yatağın ortasına. Bayıldım o hallerine diğer her haline olduğu gibi.
Seni Çok Seviyorum Bebeğim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder