6. ayımızı doldurduğumuzda sağlık ocağına kontrole gelmemiz için hemşire hanım gün vermişti. Pek sevmesem de bu günleri sağlık adına sabahın erken saatlerinde yola koyulduk. Bu sefer hem benim tetanos aşım hem de oğlumun aşıları vardı. Aşıları diyorum çünkü bir kerede tam 3 kez enjektöre maruz kaldı bebeğim. Nasıl canının yandığını söylemeye gerek yok zaten. Neyse ki acı eşiği yüksek, kucağıma aldığım gibi sakinleşmeye başladı. O anlardaki en büyük sıkıntısı hareketinin engellenmesiydi sanırım. Kıpırdamaması için eşim ve hemşireler bacaklarından ve omuzlarından sıkıca tutunca korktu tabi yavrucağım. Çok şükür ki 1 yaşına kadar olacağı bir aşı yok takvimimizde.
Dün benim de aşı günümdü aksine. Hamilelikte başlanan tetanos aşısının sonuncusuydu. Benim için çok sıkıntı yaratmayan bir aşı bu tetanos aşısı ama yine de kolumda hafif bir sızı bıraktı. Kim bilir oğluşa yapılan o 3 aşının sızısı nasıl canını acıtmıştır yavrumun.
Her neyse eve geldikten sonrası hep oğluşu mutlu etmek için çabaladık durduk. Aşıdan mıydı yoksa nazından mıydı tam anlayamadık ama tüm gün huzursuz gezdi yavrucuk. Peşinde pervane olduk gülümsetebilmek için. Neyse ki günün çoğunu uyuyarak geçirdi. Uyudukça mutluluğu arttı ağrıları azaldığı için. Akşam da erkenden uykusu geldi. Mışıl mışıl uyudu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder