Büyüyoruz..

Bu akşam diyor ki benimki, "anne bu akşam bebekkenki gibi yanımda uyusanaaa" sanki büyüyeli yıllar olmuş da anıları canlanmış gözünde, eski günleri anıyor hasbam.. 

Halbuki son bir yıldır neredeyse yattığı sıralarda yatağına oturmamıza bile izin vermez. Isıtıyormuşuz!!!  Soğuk yer arar kendileri uykuya dalana dek yatağın dört bir yanında. Bizim elimiz bile değmesinmiş o yüzden yatağına. 

Hele bakin bu da ispati;)) 

 

 

Ama bugün büyümüşüz de eskiyi özlemişiz ya, kendi yatağı bile değil, anne- baba yatağında birlikte uyuyacakmışız. İtiraz edilir mi şimdi buna. Atladim ben de yatağa. Belli ki özlemiş küçük adam anneyi. Anneyle uyku sohbetini..belki de anne kokusunu, anne sıcaklığını..Uyumamak için bir sorular, bir konular bulmalar falan. Kreşte o şunu yapmış, bu bunu yapmış demeler, arkadaşlarını çekiştirmeler;))   

Tabii gözler ufalmış iyice. Birkaç korsan hikayesinden sonra bizimki kıvrıldı yatağın bir köşesine. Anne doyamadı tabi seyire.. Bak bak nereye.. 

Hey sevgili anne, büyüyor bebeğin, zaman ne hızlı. İlk defa bugün bana şu cümleyi kurdurdu hayat, okuyanlar diyecek kız daha dur erken ama keşke hep çocuk kalsa..Sanki gelecek günlerin tasası sarmış şimdiden beni. En fazla elimi uzatsam sarılmak için..  Derdi arkadaşının oyuncağını paylaşmaması olsa... 

Tamam fazla abarttım, en iyisi gidip bi öpiyim sonra da yanına kıvrılıveriyim...

İyi geceler..