Önce arkasına destek koymadan oturmayı öğrendi. Ardından oturduğu yerde oynarken etrafındaki her oyuncağına ulaşamadığını gördü. Uzanmak istedi, istedikçe dengesini kaybediyordu. Sonra düşmeden uzanmasını öğrendi. Uzandı yüzüstü durdu, başını kaldırıp incelemeye başladı. Bacaklarını ileri geri oynatabildi. Baktı gereği kadar güçlendiler, bacak kaslarını kullanarak kalçasını havaya kaldırmaya başladı. Dizlerini bükmeden ama. Bükerse düşüyordu o zaman çünkü. Sonra büküldü bacakla. Yere diz çöktü resmen. Eller önde paralel, bacaklar arkada paralel. Hareket etmiyorlardı ama o zaman, yoksa düşüyordu yine yere. Hep kalktı o pozisyona, büktü dizlerini. Güçlendi kollar, bacaklar. Baktı ki olmuyor öyle, e tabi sabit durmaktan sıkıldı, önce elleri oynattı tane tane ileriye doğru. Sonra bacakları oynatmalar başladı. Bir senkronizasyon sorunu oluyordu aralarında, o kaldıydı halledilmesi gereken. O da deneye deneye tamam oldu. Şimdi artık pratik yapma zamanı. Bol bol emekliyor, kendince hedefler belirliyor, uzanıyor, yoruluyor, dinleniyor ama pes etmiyor. Sanırım hedefleri büyük. Önce kendi minik halısıyla başladığı macerasına tüm evin halılarını, koridorlarını dolaşarak devam edecek.
Tabi araya da yürüme denemelerini sığdırıyoruz. İlla ki belli anlarda kollarından tutturup istediği yöne yürüttürüyor kendini. Hadi onu da Ve İşte Yürüyoruz başlığını attığımız gün paylaşalım.
Hoşçakalın..:))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder