Doğdun bir şaşkınlıktır, acemiliktir bilemedik nasıl kucaklayacağız, besleyeceğiz, uyutacağız. Ağladın nasıl susturacağız.. Sorduk büyüklere, koştuk en ufak durumunda hastanelere.. Yine de bitmedi telaşımız.
Günü geldi gaz problemi başladı, sen ağladıkça biz de ağladık. Geceler gündüzler birbirine karıştı. Uykuyu dakikalara sığdırır olduk.
Günü geldi o geçti bu kez de ek gıda döneminin zorlu günleri başladı. Mutfak bir laboratuvar, biz de birer laborant gibi denedik durduk sevdiğin sevebileceğin ne varsa. Kimisini yedin, kimisini ağzına aldığın gibi püskürttün. Yılmadan verdik ek gıda dediklerini. Kusura bakma ağlasan da verdik. Yeter ki vitamin alsın, sağlıklı büyüsün dedik. Belki de yanlış ettik, bunu gelecekte göreceğiz ama mantalitemiz gereği ''Sağlam kafa sağlam vücutta bulunur.'' demiş ya atalarımız ona istinaden içimiz hala rahat. Öyle ki hala bazen zorluyoruz vitaminlerin alfabesiyle dolsun bedenin diyerekten.
Sonra bir ara diş sancılarımız başladı, ağzından akan salyalarla evdeki orta boy leğenimiz garanti dolardı. Ne acı verici bir durummuş ki bu diş çıkarma süreci senin diş etleri çatlayana kadar biz de göbek çatlattık. Derken alttan üstten görünmeye başladılar ya minicik dişler daha bir sevimli gülmeye başladın, yalnız bize değil ele güne de. Olgunlaşmanın işareti sayılırmış ya dişler sen de öyle oldun, baktın anlamlı anlamlı. Anlatmaya başladın her istediğini jestlerinle, kendine ait dilinle.
Evdeki her şey sana ait olmaya başladı sonra. Neye elini uzatsan elde etmek istedin. Ağzına sokmak, yerden yere vurmak da en büyük zevk oldu senin için. Bir kaç eşyamız, buna televizyonumuz da dahil, sayende arızalandı arızalanacaklar.
Önce poponu kaldırma hareketin belirdi. Ardından dizlerine güç geldi ve başladın evin her köşesine emekleyerek ulaşmaya. Sonraları baktın ki olmuyor, kollar da bir yere kadar dayanıyor, ayakları daha işlevsel hale getirmen gerektiğinin farkına vardın. Ufak ufak tutunarak yürüme alıştırmaları filan bayağı sardı seni. İşte bu gün de ilk defa ellerinden hiç destek almadan ilk adımını attın. Ne mutlu sana. Zaferini kutladın bizlere aydınlanan gözlerle bakarak. Başarmış olmanın hazzına vardın.
Aklıma şimdi bu saatte çok bir şey gelmiyor bebeğim ama bu 353 günü dolu dolu geçirdin. En hızlı gelişim sürecindesin ve her aşamayı başarıyla tamamladın. Tam 12 gün sonra da yaşına gireceksin Allah ın izniyle. Belki sana çoğunlukla yaşadığın sıkıntılarını, sıkıntılarımızı anlatmışım gibi gelmiştir bilemiyorum ama bizim için her anın ağlasan da gülsen de muhteşemdi. İlklerine şahit olmak, nefes alışını,her şeye bedel. Şimdi mışıl mışıl uyurken sen, içimden geldi kalkıp sıcacık seni koklayacağım, kokunu ta en derinlerime çekeceğim...Canım bebeğim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder