Eee insanoğlu her yaşta aynı vesselam, bir şey sürekli önüne sunuldu mu hop hevesi geçiveriyor. Hemen daha farklısını daha yenisini arama merakı başlıyor. Buna 6 ayını yeni doldurmuş bebeğim de dahil. Doğduğundan beri türlü oyuncaklar alıyorum ilgisini çekmek için. Gürültülü sesler çıkarsın, uyarsın, kimi zaman uykusunu getirsin ya da el göz koordinasyonunu sağlamasına katkısı olsun diye. Bu aralar neredeyse hiçbirini gözü görmüyor. Onların yerini mutfakta kaşıklar, çatallar, tencere kapakları vs. , kendi odasında resim çerçeveleri, dolap kapakları, çocuk bezi paketleri, dönence başlığı ve masa saati, yatak odasında ise annenin makyaj malzemeleri, takılar, storların açacakları, pencere kolları vs. aldı. Ha bir de mutfaktaki ekmek yapma makinesi, hatta en favori oyuncağımız bu diyebilirim. Onun önüne geçip dokunmanın hazzını hiç bir oyuncaktan almıyor bizimkisi.
Hangisini istiyorsa kollarını o yöne uzatması ve kendince seslerle vurgulaması yetiyor. Uzanmasında sakınca bulmadığım şeyleri önüne sunuyorum. Zararı olabileceklere uzanmak istediğinde artık HAYIR kelimesi eşliğinde jest mimiklerle ve işaret parmağımı sallayarak dokunamayacağını anlatıyorum. Bu dönemlerde istediği herşeye ulaşamayacağını öğrenmesinin gerektiğini düşünüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder